Ik zie, ik zie

Een doolhof van gordijnen. Schaduwen bewegen, beelden flitsen voorbij. Je kijkt—maar wat zie je eigenlijk?

Projecties glijden over de muren en het doek. Fragmenten van kamers, silhouetten achter ramen. Gluur je naar binnen, of kijk je juist naar buiten? De scheidslijn vervaagt.

Achter een luxaflex lonkt een nieuwe blik—maar dan zie je jezelf. Vastgelegd van bovenaf, bespied zonder dat je het doorhad. Wie observeert hier wie? En hoe zeker ben je dat je ooit écht onzichtbaar bent?

Ik zie, ik zie is een installatie over bekeken worden—over zien en gezien worden, over de grens tussen voyeur en voyeurist.